Oke, als eerste: ik kan geen foto's toevoegen op mijn blog helaas... Dat zal ik doen als ik weer terug ben!

Inmiddels zit de eerste week er bijna op. Ik heb ontzettend veel gezien en gedaan en het voelt alsof ik hier al veel langer ben.

Goed, we beginnen bij het ziekenhuis. Dinsdag had ik daar m'n eerste dag. We zijn in het ziekenhuis met 4 mensen van de groep! We kregen wat uitleg over de artsen en hoe alles daar werkt. Wat me gelijk opviel: geen computers! Alles gaat met pen en papier dus we moeten steeds patiëntendossiers overbrengen van administrake naar arts naar arts en weer terug naar administratie, een hoop gedoe dus. Ook kregen we uitleg over de triaje; dat is de ruimte waar nieuwe patiënten komen en patiënten die lang niet zijn geweest waar ze worden gewogen, gemeten, getemperatuurd, en bloeddruk gemeten. We mochten het allemaal uitproberen, superleuk om te doen :) Dinsdag bleven we in die twee ruimtes: administratie en triaje.

Woensdag hadden we een outreach, een "campagne" niet in het ziekenhuis. We reden naar een schooltje in de bergen. Toen we daar aankwamen werd ons verteld dat we kinderen Engels moesten gaan leren. Zo gezegd, zo gedaan. Wij die kinderen Engels leren, bleek dus dat dat voor andere vrijwilligers was bedoeld ;) Wij moesten een schooltje verder zijn, voor kleutertjes. We leerden ze hoe ze hun tanden moeten poetsen, we wogen ze hebben hun ogen en lengte bekeken. Deze kinderen wonen in de "sloppenwijk" van cusco, heel sneu om te zien allemaal. Ze waren zó ontzettend blij om ons te zien en met ons te kunnen spelen!
In de middag gingen we weer naar het ziekenhuis, net als gister (donderdag). In de avonden doen we andere dingen: dinsdag salsa les, woensdag vrije tijd in het centrum, donderdag kookles.

Vandaag, vrijdag, was anders. We moesten om kwart voor 8 klaar zijn om naar anta te rijden, een dorpje wat een uur (met het peruaanse verkeer anderhalf uur) van cusco ligt. We gingen weer naar een school, maar dit keer een combi van middelbare en basisschool. De middelbare school kinderen leerden we op een leuke manier hoe ze hun handen moeten wassen en waarom ze dat moeten doen. De kleinere kinderen moesten fluoride op hun tanden, dus dat hebben we gedaan. Sommige kinderen daar hebben nog nooit hun tanden gepoetst, het is dus geen pretje om hun gebit te zien.
In de middag gingen we naar een prachtig uitzicht punt, waar we onze meegenomen lunch hebben gegeten en gewandeld (hallo hoogteziekte!!).

Het jammere van peru is dat mensen altijd te laat komen, de bus kwam 3 kwartier te laat, maar ook artsen waarmee we meelopen komen te laat of helemaal niet opdagen. Gelukkig mocht ik gister meelopen met een arts, we hadden een baby'tje en ik mocht naar z'n longetjes en z'n hart luisteren. Superleuk om een keer te doen!

Dan over het Engels; het gaat steeds beter! Ik begin nu in het Engels of Spaans te denken en automatisch te praten dus als ik terug kom spreek ik waarschijnlijk 3 talen in 1 zin :)

Nu is het weekend, en eigenlijk weet ik niet wat we gaan doen.. Ik hou jullie op de hoogte!