Laatste blog in peru

Dit is mijn laatste blog vanuit Peru... Morgen is het zover, dan zijn de 4 weken voorbij en vlieg ik weer naar huis. Aan de ene kant is het voorbij gevlogen, maar aan de andere kant voelt het alsof ik hier al 3 maanden zit. Maargoed, ik zal eerst wat vertellen over de laatste week.

Zaterdag sliepen we lekker een uurtje uit, we waren vrij! In de ochtend heb ik mijn kamer geprobeerd op te ruimen, wat natuurlijk niet gelukt is. Daarna gingen we naar de supermarkt want we gingen koken voor onze familie! Als eerste maakten we pasta pesto, omdat we dat alledrie (de vrijwilligers) zo gemist hadden. We maakten de pesto zelf, en ja daar hadden we een blender voor nodig, en die werkte natuurlijk niet. Dus kwam er een molentje tevoorschijn. Pesto maken op de ouderwetse manier, het was leuk! Maargoed, onze gastmoeder had er lekker wat kraanwater bij gedaan dus ik hoopte dat ik er geen last van zou krijgen. De maaltijd was in ieder geval heerlijk! Daarna heb ik de Peruaanse familie en de Amerikaanse vrijwilligers de Nederlandse stroopwafels laten proeven. De Amerikanen vonden het heerlijk, de Peruanen moesten even wennen haha, die vonden het heel zoet. Na deze succesvolle maaltijd ging ik naar het plaza de armas met een paar meiden van de groep, ik heb mijn laatste souvenirtjes gekocht. Heel raar het besef dat dit echt de laatste keer is op plaza (dachten we) terwijl we nog een week hadden.

Zondag gingen we hiken, ik dacht shit bergbeklimmen. Maar het viel reuze mee, het waren een paar ruïnes in Calca en het "hiken" was vooral op platte wegen, alleen een paar stukken waren steil omhoog en zwaar. Na de ruïnes bezochten we een museum over alle culturen in Peru t/m de inca tijd. Best interessant! In de middag waren we vrij, en omdat we om half 3 al thuis waren wilde ik wel wat doen. We hadden het er al een tijdje over om een massage te nemen, en ik wilde gewoon nog een keer naar plaza omdat het zo mooi is, dus ging ik met 2 anderen naar plaza. We kwamen langs een massageplek en het bleek 20 soles te zijn voor 1 uur, doen! (ongeveer 5 euro) Het was vreemd, het was een superkleine ruimte. We gingen liggen en ik moet zeggen, het was best een lekkere massage, ookal waren degenen die het gaven de hele tijd aan het lachen en fluisteren tegen elkaar. Maar het is goed afgelopen, en aan het eind was het inderdaad 20 soles en geen oplichting hahaha. Na de massage liepen we wat rond in het gebiedje daar, het was namelijk bij een souvenirkraampjes gebied. En ja, ik heb weer wat souvenirtjes gekocht. Ook gingen we uit eten, bij een soort hamburger/sandwich restaurant.

Maandag was ziekenhuisdag. In de ochtend begonnen we bij triaje, daarna gingen we naar cred (kinderafdeling). Daar hebben we baby's en kindjes gewogen en gemeten. 's Middags gingen we naar medicina, met dokter Daisy. Daar was een patiënt die niet eens haar eigen geboortedatum en leeftijd wist, heel gek. In de avond hadden we weer kookles, we maakten arroz chaufa, rijst met groenten, kip, worstjes en ham. Superlekker!

Dinsdagochtend ziekenhuis. Topico, wondverzorging. Omdat er geen patiënten waren hebben we wondkussentjes gevouwen. Om 11 uur gingen we weg voor eerste hulp workshop, dit was leuk maar veel wist ik onbewust al. Na de lunch gingen we weer terug naar het ziekenhuis, waar we naar het lab gingen. Daar deden we weer de ontlasting-, urine-, en bloedonderzoeken. In de avond hadden we salsa les, voor mij de tweede keer (vorige keer was ik ziek), voor de anderen de derde keer. Het was leuk, en anders dan de eerste les.

Woensdag waren we 's ochtends in het ziekenhuis, waar we eerst naar het lab gingen en daarna naar cred. 's Middags hadden we een workshop, over tuberculose. Omdat het eerder klaar was dan gedacht hebben we operaties bekeken op youtube, waarbij de arts (die chirurg is) ook uitleg gaf. Superinteressant! Daarna gingen we lasergamen, ik had dit nog nooit gedaan maar het was echt heel leuk om te doen.

Donderdag was wéér ziekenhuisdag. In de ochtend wilden we naar het medicina, maar er waren geen artsen.Dus gingen we maar weer naar cred. Daar zagen we een verlamde baby, heel raar. Ze kon haar gezicht niet bewegen. Dus haar ogen knipperden niet en bewogen niet, ook moest ze geholpen worden met drinken, omdat ze niet kan zuigen. Interessante ochtend! In de middag waren we in topico, waar we weer wondkussentjes hebben gevouwen en een paar injecties hebben gezien. Het grappige is dat ze hier niet snel pillen geven, maar injecties. Bijvoorbeeld voor blaasontsteking. 's Avonds hadden we een 'party'. Het was zitten en lekker kletsen met elkaar (met lekkere drankjes en hapjes). Om kwart over 9 thuis en ik moest nu toch wel serieus gaan beginnen met pakken..

Vandaag ziekenhuis: 's ochtends cred omdat verder letterlijk niks open was. Niet veel bijzonders gezien, alleen een meisje van 2 met grijs haar. 's Middags eerst topico, waar we een klein meisje gehecht hebben zien worden. Superleuk om te zien, vooral na de hechtworkshop! Daarna medicina, met dokter Daisy voor de allerlaatste keer... Ik heb een heerlijke tijd gehad hier in het ziekenhuis! Het afscheid was moeilijk, iedereen vond het superjammer dat we weggingen en ze willen ons snel weer zien. Na het ziekenhuis hadden we het allerlaatste groepsuitje, het afscheidsdiner. Het was een buffet met lekkere peruaanse en chinees-peruaanse dingen. Daarna het afscheid. In het restaurant viel het nog we mee maar in de auto moesten we afscheid nemen van degenen waarmee we hebben gewerkt en alles hebben gedaan de hele maand, dat was een moeilijk afscheid! En eenmaal thuis moest ik ook afscheid nemen van mijn familie, ik wordt namelijk om 4 uur opgehaald en ze willen niet wakker worden, wat ik ook wel snap. Dus, alle afscheiden heb ik gehad, op m'n huisgenootjes na. Het is nu 11 uur en ik ben druk bezig met van alles, de wekker staat om 300 dus ik weet niet of ik kan slapen. Ik zie het wel! Mijn volgende blog ben ik in Nederland...

Eindelijk Machu Picchu!! En leuke dingen in het ziekenhuis

Het is alweer even geleden, maar er is veel gebeurd tussen mijn laatste blog en deze. Ik begin bij de zondag. Zondag konden we een half uurtje langer slapen dan normaal. We werden namelijk om 900 opgehaald om naar Spaans les te gaan. Deze les duurde tot half 1, superlang dus! Dit keer ging het over medische dingen, als eerste behandelden we het lichaam en alle namen ervan. Daarna kwamen ook symptomen en ziektes in beeld, superleuk en ik heb er veel aan in het ziekenhuis! Ook al was het een beetje lastig voor mij, de vertalingen waren namelijk in het Engels. Ik merk dat mijn 'dagelijks leven' Engels steeds beter wordt, maar ziektes, lichaamsdelen en symptomen ken ik niet in het Engels. Ik moest dus steeds vragen wat het is ;) In de middag hadden we een hechtworkshop!!! Dit was echt superleuk, het voelt goed om een open wond dicht te kunnen maken met een draadje (ookal hadden we een stuk vlees om op te oefenen)! Ik zou dit echt vaker willen doen :) 's Avonds hadden we vrij, maar we gingen met z'n allen naar plaza de armas. Snel iets eten bij McDonald's (erg he als je in Peru bent) en daarna aan het shoppen! Ik heb het gevoel nooit klaar te zijn hier met shoppen, alles is superleuk en zó goedkoop!

Maandag gingen we 's ochtends naar het ziekenhuis. We begonnen bij triaje, en het was superdruk dus we konden lekker veel doen. Lekker veel baby'tje en kinderen wegen en meten, en lekker veel bloeddrukken bepalen. Daarna gingen we naar medicina, oftewel meelopen met de artsen. Ik had dit keer een arts die waar ik nog niet eerder mee had gewerkt, maar ze was superaardig! Ik vind het superleuk om medicina te doen :) Na medicina mochten we even naar topico, wondverzorging. Niet echt mijn ding, maar we zagen iemand wiens vinger er voor de helft af was door een touw en dat heeft dan toch wel weer wat! 's Middags hadden we weer een workshop, dit keer kwam er een trauma chirurg om alles uit te leggen over malaria en yellow fever. Superinteressant! In de avond gingen we naar een traditionele markt, als in markt met souvenirshops. Dus ja, wéér shoppen en wéér veel geld uitgeven.

Dinsdag was ziekenhuisdag. We moesten eigenlijk naar cred, kinderafdeling, maar omdat we niet veel te doen hadden gingen we naar het lab. Dit was echt superleuk! De lab-persoon was superaardig en legde alles uit, ook als we er niet om vroegen. We mochten urine en ontlastingmonsters bekijken onder de microscoop en hij liet ons zien wat normaal is en wat niet. Ook mochten we bloedtesten doen, niet het prikken maar testen op ziektes als HIV en hepatitis B. Echt superleuk! Ohja en we hebben bloed bekeken onder de microscoop en afweercellen geteld :) In de middag moesten we helpen met papier werk, lekker verzekeringsformulieren invullen. Maar eigenlijk is het niet erg, in de middag zijn er namelijk weinig patiënten. 's Avonds gingen we weer naar plaza, dit keer voor de laatste keer officieel als avondactiviteit. Ik ging met 4 anderen naar een heerlijke peruaanse sandwichbar. Het is hier blijkbaar normaal om chips op je brood te eten, maar ik vind het niet erg ;)

Woensdag weer ziekenhuisdag, 's ochtends lab en 's middags papierwerk. In het lab deden we ongeveer hetzelfde als dinsdag. Alleen mochten we dit keer ook echt zelf het bloed afnemen bij de patiënten, superleuk om te doen! Over het papierwerk heb ik weinig te zeggen, het is papierwerk... In de avond zouden we naar de bios gaan, maar omdat de bios in de mall is en ik liever wilde rondlopen in de mall deed ik dat. We kregen info over de volgende dagen, Machu Picchu tijd!! Na de mall moest ik mijn tas pakken, wat nog een hele klus was want ik wilde 1 tas meenemen en spullen voor 2 tassen.. Maar het is gelukt!

Donderdag was het dan zover, eindelijk naar Machu Picchu! Voor mij voelde dit als een reisdag, eerst 2.5 uur rijden naar het treinstation, daarna ongeveer 2 uur in de trein naar Aguas Calientes. Het was echt een prachtige treinreis met prachtige uitzichten! Maar wel lekker wiebelen, en het is een stoomtrein achtig ding, leuk om een keer mee te maken! Eenmaal in Aguas Calientes gingen we naar ons hotel voorlunch. Lekker peruaans, groentesoep (met rijst erin) en chicharonna, gefrituurde kip. Heerlijk! Het duurde alleen 3 uur voordat we klaar waren omdat de bediening zo langzaam was. Maargoed, na het eten gingen we naar de Hot Springs. Ik wilde erin, maar toen ik daar aankwam waren er superveel mensen en het water was een hele vieze kleur, dus heb het maar niet gedaan. In plaats daarvan gingen we met een groepje van 3 shoppen (ja, alweer). Maar het is hier gemiddeld 3 keer zo duur als in Cusco en zelfs duurder dan in Nederland. Na het shoppen gingen we met de hele groep naar de markt, waar ik wel wat dingetjes heb gekocht voor een mooie prijs. Ja, afdingen heb ik inmiddels wel geleerd en ik moet zeggen, het lukt aardig. Ik had bijvoorbeeld iets voor 20 sol wat eigenlijk 35 sol was, groot verschil toch? (Oke, het kwam omdat ik zei dat het bij een andere winkel 20 was, en dat was ook echt zo!!)

Daarna hadden we diner, pollo alla braza, oftewel kippenpoot. Lekker! Daarna naar het hotel en alles doen voor de volgende dag, de wekker stond om 3.15..... De douche was trouwens geweldig, na 3 weken eindelijk normale kracht en normale temperatuur.

Dus, na 4 uur slaap werden we wakker en gingen we ontbijten. Om 4.30 gingen we weg, op naar de rij voor de bus naar Machu Picchu. Jeetje wat een mensen! De voorste mensen stonden al sinds 2.30 te wachten, terwijl de eerste bussen om 5.30 gaan rijden. Wij hebben 2 uur gewacht voordat we een bus hadden, het doel was om machu picchu met zonsopgang te zien maar helaas waren we daar net te laat voor. De bus rit was hobbelig en chaotisch, het zijn namelijk alleen maar haarspeldbochten en er komen ook bussen terug, dus telkens als er een tegenligger kwam moesten wij weer achteruit om ruimte te maken. Maar het had wel wat, was wel grappig ;)
De rit was prachtig en onderweg zagen we een paar ruïnes, dachten dat het machu picchu was maar het bleken random ruïnes te zijn die echt prachtig waren! Eenmaal bij machu picchu moesten we wéér in een lange rij, voor spullen en kaartencontrole. Maar opvallend als het is ging waren we binnen 15 minuten alweer door de poortjes. Daarna begon het: de hike (en ja sorry, sommige woorden weet ik nu beter in het engels dan nederlands) naar het beroemde uitzichtpunt van alle foto's. Ik verwachtte dat het mega zwaar zou zijn, was het ook, maar omdat er ontzettend veel mensen waren en af en toe files viel het mee. Het uitzicht was echt prachtig! Prachtiger dan prachtig! Zo gaaf en bijzonder hoe de inca's deze plek elke keer weer moesten bereiken met de inca trail, en het uitzicht wat ze hadden, wauw! We hadden een tour met een gids, en ondanks dat hij lange verhalen had kon ik goed naar hem luisteren. Hij vertelde hoe ongelooflijk slim de inca's waren, echt heel bijzonder.. De tour duurde 2.5 uur, en daarna hadden we nog een uurtje vrije tijd, tot 11 uur. Foto's, foto's, en nog meer foto's, en ja, zeker ook genieten met eigen ogen en soms zelfs zo aan het genieten dat je vergeet een foto te maken. Maargoed, we gingen met de bus terug (half uur wachtrij) en daarna lekker lunchen in een sneller restaurant. Daarna was het tijd om met de trein terug te gaan naar Ollantaytambo. Een mega hobbelige treinreis, maar ondanks dat heb ik kunnen slapen. Daarna nog 2.5 uur met de bus naar cusco en ontzettend vroeg naar m'n kamer. En ik moet je zeggen, ik heb er 2 avonden over gedaan om dit blog te schrijven :)

Inmiddels alweer op de helft

Het gaat weer beter met me. Heb geen verhoging meer en voel me niet meer ziek, heb wel nog steeds af en toe een stijve nek. Maar goed, daar is mee te leven. Woensdag ben ik 's ochtends nog thuisgebleven om lekker uit te rusten en 's middags ging ik weer rustig aan het werk. In plaats van ons eigen ziekenhuis gingen we naar een ander, wat een opvanglocatie bleek te zijn voor gehandicapte kinderen. We moesten met ze spelen en daarna de was doen. Omdat we vroeg klaar waren mochten we ze helpen met eten geven. Leuk maar heel lastig, want ze waren verlamd en spuugden veel eten uit. In de avond hadden we weer vrije tijd, dit keer gingen we (weer) uiteten en m'n eerste cuy was een feit!! Het is iets typisch peruaans, cavia, en het smaakte nog goed ook!

Donderdag was weer een ziekenhuisdag, en het was een leuke want omdat we de artsen nu een beetje leren kennen mogen we steeds meer doen! We mochten echo's van zwangere vrouwen bekijken en allerlei andere huisartsklachten bekijken en beoordelen! Echt heel interessant en dat is waarvoor ik hier gekomen ben :)
Ook waren we op de kinderafdeling, waar we de taken hebben van een consultatiebureau in Nederland, en niet observeren maar ook doen! Het wordt dus steeds leuker om in het ziekenhuis te zijn. 's Avonds gingen we klimmen, maar omdat ik nog niet beter was heb ik niet meegedaan, en omdat iedereen nu een beetje ziekjes aan het worden is waren er meer die niet meededen en heb ik gezellig kunnen kletsen.

Ook vrijdag was ziekenhuisdag, dit keer was ik 's ochtends bij obstitrución (gynaecologie) waar we weinig deden. De arts legde ons weinig uit en liet ons niks zelf doen, ook als we het vroegen kwam er weinig tot geen reactie. Maar goed, we hebben weer wat hartslagen van baby's kunnen horen, blijft toch bijzonder zo'n nieuw leven! 's Middags weer cred, kinderafdeling waar we dezelfde taken hadden, en omdat er weinig patiënten waren mochten we ook alle verzekeringsformulieren invullen, want ja alles gaat hier met pen en papier ;) In de avond gingen we naar kantoor, waar we ons nieuwe rooster kregen en spelletjes hebben gedaan.

Vandaag (zaterdag) hoefden we natuurlijk niet te werken. We gingen naar Valle Sagrado, naar Ollantaytambo en Pisaq, superschattige dorpjes! In Ollantaytambo bezochten we weer ruïnes, maar deze waren iets mooier dan de andere omdat we echt middenin de bergen zaten, de anderen hadden een wat groter oppervlak. We hadden gezellig een lunch met de groep wat ook nog eens heel lekker was. Daarna gingen we naar de markt in Pisaq, echt zo'n superschattige markt zoals op de foto's! Ze zijn er alleen wel goed in oplichten...
Het was een lange dag, van 8 tot 1800 weg geweest, maar het was superleuk en ik heb prachtige dingen kunnen zien! (Foto's volgen nog op mijn blog)

Ik zit er heel erg over na te denken waar ik al het sponsorgeld aan ga besteden, ik heb genoeg armoede gezien en denk er bijvoorbeeld aan om voor de kindjes op schooltjes in arme wijken zeep te geven, want ze zeggen geen zeep te hebben of zelfs nog nooit hun handen gewassen te hebben. Ook is het ziekenhuis een mogelijkheid, bijvoorbeeld een laptop om te helpen digitaliseren, of papier voor de bedden omdat ze de bedden tussen patiënten door niet schoonmaken, ookal liggen ze met iets besmettelijk erop. Ook speelgoed voor de gehandicapte kinderen is een optie, ik zag namelijk hoe blij ze ervan werden en ze hebben niet veel. Maargoed, ik ben erover aan het nadenken en kijk waar de mensen mijn hulp het beste kunnen gebruiken!

Inmiddels ben ik op de helft, de tijd vliegt voorbij! Binnenkort weer een nieuw blog!

Weekend en ziekjes

Ik heb vandaag een dokter gezien! En nee, niet als vrijwilliger, maar als patiënt. Ik heb namelijk al sinds zaterdag opgezette, pijnlijke klieren in m'n hals en een ontzettend stijve nek. Ik dacht het eerst even aan te kijken, maar sinds gister (maandag) had ik ook zo'n koortsachtig gevoel. Ik ben wel gewoon alles mee gaan doen tot gister, maar vandaag wilde ik thuisblijven. Goed, ik meldde het dus bij m'n gastgezin en mijn host broer werkt bij Projects Abroad, dus die belde gelijk het kantoor om iemand te regelen die met me mee kon naar de dokter. Die persoon kwam supersnel en na een uurtje zat ik dus bij de arts. Eerst temperaturen: 37.5, best verhoging als je normaal ongeveer 36.5 hebt. Bloeddruk was dit keer heel goed (vorige week toen we op elkaar uitprobeerden was het hoog, waarschijnlijk door de hoogte) en zuurstofgehalte 93, allemaal prima dus. Daarna kwam de dokter en omdat de begeleider heel toevallig Nederlands praat was het heel fijn en niet moeilijk om te communiceren. Ik heb dus een virus opgelopen, waarschijnlijk door een combinatie van het werken in ziekenhuizen en het feit dat het hier winter is. Ik heb ibuprofen en nog iets gekregen, en tot nu toe werkt het redelijk!

Maar goed, laat ik beginnen bij het weekend. Zaterdag was ruïne dag, we bezochten 2 archeologische parken en even een soort speeltuintje. 's Middags gingen we naar het centrum voor het chocolade museum en om even te shoppen. Zondag ging ik met mijn huisgenootjes en gastgezin naar San Pedro markt. Wat is dat bizar, het vlees ligt open en bloot, ze snijden het zonder handschoenen, er is ontzettend veel ongedierte en gewoon vies. Maar het heeft wel wat! Ook zijn daar souvenirshops en andere dingen als brood, kaas, fruit en groente. Leuk om dingen te zien die we in Nederland niet hebben! Trouwens, er lagen ook varkenskoppen, gebakken koeienhoofden en verse koeienneuzen met het haar er nog aan... Ik was de enige die er tegen kon. 's Middags gingen we naar nog 2 ruïne parken en vanaf daar (200 m boven Cusco) wandelen naar het centrum. Superleuk en onderweg kwamen we eindelijk alpaca's tegen :)

Maandag was weer het begin van een nieuwe medische week, in de ochtend campagne en in de middag ziekenhuis. De campagne was letterlijk in de sloppenwijk van Cusco. We moesten enge wegen beklimmen om op het schooltje te komen. Eenmaal daar moesten we de standaarddingen weer doen: wegen, meten, ogen bekijken en fluoride op hun tanden doen. Ook wilden we ze leren hoe ze hun handen moeten wassen maar omdat er geen water was ging dat moeilijk. Sommige kinderen zeiden dat ze nog nooit hun handen met zeep hebben gewassen!!

's Middags in het ziekenhuis gingen we naar obstitrución, oftewel gynaecologie. We hoorden hartjes van baby's in de buik en zagen hoe een uitstrijkje wordt gemaakt. Heel gek haha, maar ook wel interessant.

In de avond hadden we een voorstelling met typisch peruaanse dans, het was heel leuk maar ik weet nou niet of het echt zo typisch Peruaans is of dat het voor toeristen is, net als de klederdracht in Volendam.

Goed, vandaag (dinsdag) dus thuisgebleven en ik denk dat ik morgenochtend ook nog thuis blijf omdat we dan weer moeten klimmen naar schooltjes. Maar ik zie het wel!

Liefs vanuit Peru!

Ziekenhuis!!

Oke, als eerste: ik kan geen foto's toevoegen op mijn blog helaas... Dat zal ik doen als ik weer terug ben!

Inmiddels zit de eerste week er bijna op. Ik heb ontzettend veel gezien en gedaan en het voelt alsof ik hier al veel langer ben.

Goed, we beginnen bij het ziekenhuis. Dinsdag had ik daar m'n eerste dag. We zijn in het ziekenhuis met 4 mensen van de groep! We kregen wat uitleg over de artsen en hoe alles daar werkt. Wat me gelijk opviel: geen computers! Alles gaat met pen en papier dus we moeten steeds patiëntendossiers overbrengen van administrake naar arts naar arts en weer terug naar administratie, een hoop gedoe dus. Ook kregen we uitleg over de triaje; dat is de ruimte waar nieuwe patiënten komen en patiënten die lang niet zijn geweest waar ze worden gewogen, gemeten, getemperatuurd, en bloeddruk gemeten. We mochten het allemaal uitproberen, superleuk om te doen :) Dinsdag bleven we in die twee ruimtes: administratie en triaje.

Woensdag hadden we een outreach, een "campagne" niet in het ziekenhuis. We reden naar een schooltje in de bergen. Toen we daar aankwamen werd ons verteld dat we kinderen Engels moesten gaan leren. Zo gezegd, zo gedaan. Wij die kinderen Engels leren, bleek dus dat dat voor andere vrijwilligers was bedoeld ;) Wij moesten een schooltje verder zijn, voor kleutertjes. We leerden ze hoe ze hun tanden moeten poetsen, we wogen ze hebben hun ogen en lengte bekeken. Deze kinderen wonen in de "sloppenwijk" van cusco, heel sneu om te zien allemaal. Ze waren zó ontzettend blij om ons te zien en met ons te kunnen spelen!
In de middag gingen we weer naar het ziekenhuis, net als gister (donderdag). In de avonden doen we andere dingen: dinsdag salsa les, woensdag vrije tijd in het centrum, donderdag kookles.

Vandaag, vrijdag, was anders. We moesten om kwart voor 8 klaar zijn om naar anta te rijden, een dorpje wat een uur (met het peruaanse verkeer anderhalf uur) van cusco ligt. We gingen weer naar een school, maar dit keer een combi van middelbare en basisschool. De middelbare school kinderen leerden we op een leuke manier hoe ze hun handen moeten wassen en waarom ze dat moeten doen. De kleinere kinderen moesten fluoride op hun tanden, dus dat hebben we gedaan. Sommige kinderen daar hebben nog nooit hun tanden gepoetst, het is dus geen pretje om hun gebit te zien.
In de middag gingen we naar een prachtig uitzicht punt, waar we onze meegenomen lunch hebben gegeten en gewandeld (hallo hoogteziekte!!).

Het jammere van peru is dat mensen altijd te laat komen, de bus kwam 3 kwartier te laat, maar ook artsen waarmee we meelopen komen te laat of helemaal niet opdagen. Gelukkig mocht ik gister meelopen met een arts, we hadden een baby'tje en ik mocht naar z'n longetjes en z'n hart luisteren. Superleuk om een keer te doen!

Dan over het Engels; het gaat steeds beter! Ik begin nu in het Engels of Spaans te denken en automatisch te praten dus als ik terug kom spreek ik waarschijnlijk 3 talen in 1 zin :)

Nu is het weekend, en eigenlijk weet ik niet wat we gaan doen.. Ik hou jullie op de hoogte!

De eerste dagen in Peru

Ik ben aangekomen in Peru en heb de eerste 3 dagen erop zitten! De vliegreis was eerlijk gezegd vreselijk, de vlucht naar Madrid ging goed, maar eenmaal op Madrid airport was het bloedheet, het was buiten namelijk 40 graden. Op de volgende vlucht naar Lima moesten we natuurlijk door zo'n tunnel, maar daarin was een file en het was echt te warm.. Eenmaal in het vliegtuig naar Lima bleek dat we vertraging hadden van een uur dus het werden 13.5 uur ipv 12.5! De vlucht was niet fijn, er was heel veel turbulentie waardoor ik heel misselijk werd. Gelukkig zat ik naast een superlief meisje die me overal bij hielp (zij kon spaans en ja, ook de migratiepapieren waren spaans). Eenmaal op Lima had ik natuurlijk mijn volgende vlucht gemist, want ik wist wel dat het krap zou worden maar met een uur vertraging al helemaal. We moesten namelijk door de controle met onze migratiepapieren én onze koffers pakken én opnieuw inchecken én opnieuw door de douane. Gelukkig bleef dat meisje de hele tijd bij me en heb ik met haar hulp een nieuwe vlucht kunnen boeken, waar ik alsnog maar een kwartier had om alles te doen tot de gate ;) gelukkig was ook deze vlucht 3 kwartier vertraagd dus had ik voor niks zo gehaast. Eenmaal aangekomen in Cusco werd ik opgevangen door 3 medewerkers van projects abroad, ze gaven me gelijk een kleine rondleiding door de stad en gaven me de belangrijkste informatie. Daarna tijd om naar m'n gastgezin te gaan, wat een super lieve mensen! Het is een soort kinderdagverblijf dus heel gezellig ingericht. Ze zijn heel zorgzaam, als ze al iets merken (zoals een hoestje wat ik heb door de hoogte willen ze gelijk al iets voor je maken. Dan komen we bij het volgende: hoogteziekte. Ja, daar heb ik last van, ondanks alle maatregelen die ik heb genomen. Ik heb tintelende vingers, hoofdpijn, misselijk en ben snel buiten adem. Maar niet zo erg als het allemaal klinkt, niet dat ik niet kan functioneren.

Het verkeer hier is 1 grote chaos, er valt weinig over uit te leggen, overal zijn auto's en bussen en mensen en overal steken die over of gaan een andere kant op. Het is heel anders vergeleken met Nederland.

Maandagochtend werd ik al om 5 uur wakker, ik denk een kleine jetlag toch. We hadden infodag op kantoor en 's middags een Spaans les. Het was leuk, maar het was een beetje lastig voor mij om te communiceren met de groep omdat ze allemaal engels praten en laten we zeggen, engels is niet mijn sterkste kant. 's Avonds hadden we een citytour. We reden naar een uitkijkpunt met prachtig uitzicht. Ik zal wat foto's toevoegen.

Als laatste het eten: het is zó gek. Hier is de lunch het belangrijkst en krijg je (bijna) geen diner. Enorm wennen, maar dat komt vast wel goed!

Omdat dit een megalang verhaal is zal ik over de rest in een ander blog schrijven!

Liefs

Bijna klaar voor vertrek

Het duurt nog maar 9 dagen voordat ik vertrek naar Cusco! De meeste voorbereidingen zijn inmiddels klaar, het was best veel werk maar ik heb er onwijs veel zin in!! De belangrijkste spulletjes zijn (bijna) allemaal in huis en de bankzaken, verzekeringen en vluchten zijn ook allemaal goed geregeld. Ik ben eigenlijk klaar om te gaan!

Vorige week kreeg ik een mailtje van Projects Abroad waarin stond dat mijn project en mijn accommodatie op mijn site staan (ik heb een eigen site gekregen van Projects Abroad met alle belangrijke informatie).

Als eerst vertel ik maar iets over het ziekenhuis waar ik ga werken. Het ziekenhuis heet ‘centro de salud de santa rosa’ en ligt een beetje in het oosten van Cusco. Het is een redelijk groot ziekenhuis. Ik zal daar (bijna) elke dag werken van 8.00 tot 13.00 en ik zal daar werken als een ‘stagiaire’. Ik zal een deel van de tijd meelopen met de artsen en verpleegkundigen, en een deel van de tijd mag ik zelf werkzaamheden uitvoeren!

“Your duties could include: recording the height and weight of new patients; taking their temperature and blood pressure; helping with vaccinations and injections; dressing wounds; helping with the administration of the facility; and possibly more complex procedures such as inserting a urine catheter. There is the option to observe surgeries sometimes, in a larger and more general hospital.”

Ik vind dit supergaaf klinken en ik ben echt heel benieuwd wat ik daar allemaal zal tegenkomen!

Dan mijn gastgezin. Mijn gastgezin woont niet in de stad Cusco, maar in de provincie Cusco in het dorpje ‘Calca’. Het is een heel schattig klein dorpje middenin de bergen. Volgens google maps is het een uurtje rijden naar het ziekenhuis, dat betekent dus heel vroeg opstaan.. In het huis is gelukkig wel warm water beschikbaar, ook al weet ik niet hoeveel. Er is geen internet, daarvoor zal ik naar een internetcafé moeten gaan. Ze hebben een hond en een kat in huis en 2 dochters: 1 van 20 en 1 van 16, superleuk want ik ben ongeveer even oud! Ik heb mijn eigen kamertje, de badkamer moet ik wel delen. Het gastgezin zorgt voor mijn maaltijden, Peru schijnt een heerlijke keuken te hebben en niet duur: een maaltijd kost ongeveer €3,00!!

Op Facebook zit ik in een groep met iedereen die met Projects Abroad naar Peru gaat of er al is geweest. Via een berichtje van iemand anders ben ik in contact gekomen met anderen die ook mijn programma gaan doen en die dus bij mij in de groep zitten. We hebben met zijn zessen een groepschat gemaakt en zij wisten me te vertellen dat we in totaal met 14 meisjes zullen zijn en 1 jongen. We vroegen ook naar elkaars gastgezinnen en het bleek dus dat ik met iemand uit de groepschat in het gastgezin zit! Zij komt uit California. We kunnen elkaar dus nu al een beetje leren kennen, wat ik heel fijn vind. Zo ben je niet helemaal een wildvreemde in de groep. We hadden ook het plan om elkaar te ontmoeten op Lima, want we komen allemaal ongeveer op dezelfde tijd daar aan. Ik heb alleen maar een uur overstaptijd en ik kreeg gister een mail dat ik op Lima veel moet doen: gewoon mijn koffers pakken, door de douane het vliegveld af, dan weer opnieuw inchecken, weer door de douane en dan naar het vliegtuig. Ik weet dus niet of ik óók nog tijd heb om de anderen te zien want ik denk dat ik met alle regeltjes op het vliegveld al lang genoeg bezig ben

Dit was een best lang blog, maar ik had ook best veel te vertellen. De volgende keer dat ik wat schrijf zit ik waarschijnlijk al in Peru! Ik hou jullie op de hoogte!

Ik heb trouwens wat foto’s toegevoegd van Calca en Cusco, even kijken of hij het deed:)

Nog 11 weken

Hoi!

Als eerste wil ik jullie nogmaals heel erg bedanken voor de donaties en de leuke reacties! Ik vind het leuk dat mensen zo met me mee leven, het geeft me een goed gevoel!

Inmiddels duurt het nog maar ongeveer 2 maanden voordat ik vertrek naar Cusco. De tijd gaat ineens heel snel!

Vandaag heb ik de voorbereidingstraining gevolgd bij stichting Muses, een stichting die vrijwilligers begeleidt voor en na hun reis. Ondanks het feit dat ik al de hele week ziek thuis zit, ben ik toch gegaan, het is namelijk een belangrijke en nuttige training. Ik heb geleerd hoe je met bepaalde situaties om moet gaan, zoals bedelende kinderen en cultuurshock. We hadden het over wat je moet doen als je het allemaal even niet meer ziet zitten. Ook hadden we het over óf en hoe je je grenzen aan moet geven (soms wordt je op de eerste dag al in het diepe gegooid, als je dat niet wil kan je gewoon nee zeggen). Ik moet ook goed nadenken over wat ik de locals wil geven, je moet bijvoorbeeld een man geen vis geven om te eten, maar hem leren vissen zodat hij er de rest van zijn leven wat aan heeft (je kan dus beter een hengel en visnet kopen). Ik heb ook wat praktische tips gekregen over wat te doen bij diefstal en ‘oplichting’. Kortom, ik heb vandaag veel geleerd over wat ik allemaal wel en niet moet doen.

Vandaag heb ik toevallig ook andere vrijwilligers ontmoet die rond dezelfde tijd in Peru zijn, zij doen een ander project maar het is leuk om ervaringen uit te wisselen en elkaar te ontmoeten daar!

In principe ben ik helemaal klaar met de meest belangrijke voorbereidingen. Ik heb maandag 21 maart mijn tweede ronde aan inentingen gehad (hepatitis A en B), deze gingen een stuk beter dan de vorige keer

Mijn gastgezin (dus ook deprecieze verblijfplaats), het precieze dagschema en de locaties waar ik ga werken krijg ik ongeveer een maand van tevoren te horen. M’n paklijst heb ik wel al gekregen, dus het inkopen doen kan beginnen! Heeft iemand misschien nog tips over welke spullen handig zijn om mee te nemen? Denk aan handige opladers voor bijvoorbeeld camera en mobiel waardoor ik niet al mijn opladers mee hoef te nemen, handige kampeerspullen of backpackdingen zoals sneldrogende handdoeken of opblaasbare kussens? Of is er iemand die tips heeft voor geldzaken (met pasjes en pinnen) en andere praktische dingen? Ik heb daar namelijk totaal geen verstand van..

Ik hoor graag van jullie!

Liefs, Laura